tribulatio excogitatoris

Post photo: sphingas | © Pixabay

Sequentem quaestionem de Tela Mundi ante paucos annos veni, et probaverunt fabulas breves quae cum ea venerunt tantum ut eam uni ex meis paginis cepi. Dolendum sane, auctor huius articuli ad hunc diem mihi ignotam permansit.

Esne problema excogitatoris?

Satis innocens sic profectus est. Coepi cogitare partes interdum absolvere, sed aliter cogitatur ad alterum, et mox plusquam socialis cogitans.

Coepi solus cogitare. "Ad relaxandum" dixi ipse. Sed scivi verum non esse. Cogitabam mihi magis ac magis, ac tandem omni tempore cogitabam.

Coepi officium cogitare. Sciebam cogitationem et usum non miscere, sed me prohibere non potui.

Amicos vitare in prandio coepi ut Thoreau et Kafka legere potui. Ego ad officium vertiginosum et confusum redirem, quaerens: "Quidnam hic agimus?"

Res non tam magnae domi erant. Una vespera TV avertissem et quaesivi uxorem meam de sensu vitae. Illa nocte pernoctavit apud matrem suam.

Cito mihi famae gravis auctor. Una die vocavit me dominus. Dixit, "Henry, amo te, et hoc mihi dolet, sed cogitatio tua facta est realis quaestio. Si officium cogitandi non desinis, aliud opus habebis". Hoc mihi multum cogitandum.

Mane domum veni postquam sermonem meum cum bulla. "Mel," fassus sum, "cogitavi..."

"Scio te cogitare", inquit, "et divortium volo!"

"At mel, certe non gravis est."

"Grave est", inquit, labrum inferius aquiver. "Quantum putas professores collegii, nec professores collegii pecuniam faciunt, ergo si cogitas pecuniam non habebimus!"

" Vitiose sillogismus " Impatienter dixi, et flere coepit. satis vellem. "Ad bibliothecam vado" oblatrantem ostium obstupui.

Bibliothecam petii, in mente aliquot Nietzsche, cum NPR in radiophonica. Rugiebam in raedam sortem et accurrebam ad magnas fores vitreas... non aperiebant. Bibliotheca clausa est.

Ad hanc diem, credo, nocte illa mihi superior potestas prospiciebat.

Ut ad terram descendi, vitrum inaestimabili unguibus, Zarathustra vacillans, posterius oculum meum apprehendit.

"Amice, gravis est cogitando vitam tuam perdere?" quaesivit. Verisimiliter agnoscis illam lineam. Vexillum uenit ex Vexillari's Anonymous poster.

Quare sum id quod sum hodie: recuperator disputator. Numquam deesset TA contione. In unoquoque conventu spectamus video non-educativas; Ultima hebdomada erat "Veritas inconveniens". Experientias deinde communicamus quomodo vitavimus cogitationem cum ultimo congressu.

Adhuc habeo officium meum, et res domi meliores sunt. Vita modo videbatur... facilius, nescio, quam primum cogitare desii.

"Omnis dignitas hominis est in cogitando... Omne suum officium est recte cogitare."

Blasius Paschalis, Penses (1670).

---