Post photo: Cruces | © Gerd Altmann in Pixabay
Sane res privata est nobis religio, sed iterum non.
Prophane spectatae origines religionis in via nostra identitate homines inveniunt, cum lingua et cultura, religio una est ex notis, quibus coetus hominum extra familiares coetus conveniunt, sed simul etiam se distinguunt. ex aliis coetibus populi.
Lingua, religio et cultura creantur et pergunt ad varias gentes creare, quae nunc quasi catervae ethnicae appellantur, quarum nunc longe plus quam mille trecenti in nostra tellure exstant.
Plus millennii, multi catervae ethnicae ad formandos populos convenerunt, ac proximis etiam saeculis nationes civitates ab eis formatae sunt.
Hoc significat religionem non solum magni momenti pro singulis esse, sed etiam singulas ethnicas catervas et integrorum civitatum fundamenta, i.e., subsidia publica.
Ob solam practicam exercendi rationes, populi ac status nationales quam paucas religiones inter se habere contendunt, sed saltem postulant et merito, ut omnes religiones in officio suo de statu ipso non interrogant.
Nobis, hoc etiamnum significat hodie quod, etsi libertas religiosa singulorum est status, religio ipsa ac praesertim eius "ecclesiastici" vicarii conferant operam ut societas respectiva coniungat et non dividat.
Etiam cum Christianismus nihil aliud erat quam religio status, sequens sententia applicata est;
"da Caesari quae sunt Caesaris, et quae sunt Dei Deo."
Jesus Nazarenus, Matth
In omni casu, omnis libertas religiosa terminatur cum respectivae religioni suo statui vel societati adversatur, quia tunc iam pridem ius suum amisit existendi, modo ex parte non religiosa.
Praesertim in temporibus, cum status nationum minoris ac minoris momenti ac pertinentes fiunt ac diversissimi coetus ethnici eiusdem vitae spatium communicant, maxime interest ut religiones pacificam conversationem praedicent pro efferendi quod nos separat vel etiam ad bella religiosa vocamus.
Cum homines et societates mutant, necesse est ut omnes religiones his circumstantiis accommodare possint. Sola religio, quae simul cum suo populo mutatur, vivit etiam, eoque modo etiam populo servire potest praeter suum deum vel deos.
Religiones christianae continenter accommodaverunt adiunctis ad bonum duo milia annorum et sic non solum ad prosperitatem utriusque societatum conferunt, sed etiam in vicissitudinem efformant; hoc modo suum sociale munus saltem implent.
Quod hoc non semper facile omnibus quorum interest, constare potest in hodierno sermone intra Ecclesiam catholicam, qui alium gressum ad apertam societatem ac bona sua recepturus est.
Difficillimum tamen est religionibus quae cum suis credentibus in societates novas sibi commigrant et sic plus minusve repente circumstantiis opponuntur quae vix cum suis opinionibus hodiernis componi possunt.
Hae religiones, propter solum membra, celerrime intellegant et accipiant non solum fideles suos mutare lingua et cultura, sed se accommodare debere; propterea quod iam ob humanam eiusque historiam plusquam 200 annos natus est.
Primus gradus ad hoc fieri potest ut vetera vexilla civitatum bono animo relicta et non sine causa subtrahantur et quod etiam incipit unum proprium officium celebrare in lingua quae hic valet et omnibus comprehenditur.
"Aliqua religio aut philosophia, quae vitae observantiae non innititur, vera religio aut philosophia non est".
Albert Schweitzer, in litteris ad societatem animalis Iaponicae custodiendam (1961);
