ultima linea

Post photo: homo | © Tumisu in Pixabay

Omnino mirum, sed tamen plane logicum, hac vesperi colloquiis aliquantum profundioribus exegi. Paucis proximis hebdomadibus habui deplorare valeas in circulo meo amicorum et notorum. "Mori" est pars simpliciter vitae, sed simpliciter ac saepius simpliciter neglecta ab iis qui vivunt.

Frequentius, mors quae morientem comitatur non est solum aliquod oblectamentum inferre in vitam communem hominum; Mortes illae, quae paulo inusitatae sunt, sicut rampagines vel schedulae transmissiones habent, paulo plus tumultuosius in instrumentis obtinent. In bellis autem cito moris fit habitus et communis, si saltem in bello proscribatur.

Ceterum mors ipsa ordinaria, quae plerumque nostrum, citius aut serius, affliget, minus est locus in colloquiis nostris. Frequentius, rite per taciturnitatem peragitur et si in familiari vel circulo notorum "frigide occulte" obrepserit, agnoscitur per iter in coemeterio vel saltem sympathia card.

Quam ob rem nox mihi magnum fuit conciliandum, scilicet cum duo amici, qui quaerebant, subito advenimus cum argumento moriendi. Primo modo commutatio novissimi nuntii in mutua notorum circulo, colloquium subito in valde intensum sermonem de morte ipsius et de quavis cura moriendi evolvit. Felices qui non solum omnes mori habent - sed certe non scimus!

Certum est, per technologiam hodiernae et nostrae salutis nostrae systema, mori plus minusve simile in alium mundum labentem. Tempora minutulae convulsivae certaminum pro paucis secundis vitae propriae videntur superari. Nedum traumatica memorias eorum, qui testantur etiam superstites, haec omnia sunt.

Nihilominus quaestio est quomodo quis se putat agere cum morte propria valde excitans. Non omnes fortunati satis est subito et totaliter inopinato a cerebro aneurysmate in somno necari.

Quando aliquis fit de morte propria? Quando mortem tuam accipis, et quomodo tunc demum menses vel horas expendis? Siccine geris ut ante, et speres mortem te praeterire? Adhuc inspicias an omnia vere egeris ut res tuas personales ordine obtineant? Tuo fato ad finem contendis? An tu tantum dimisisti?

Recentiora exempla ab amicis et notis tandem haesitantes nobis reliquerunt. Quamvis maxime nisus, hac nocte responsa satis non invenimus.

Itaque spero hanc conloquium non esse ultimum ex genere suo, si modo ex mea causa, quod ad ictum propius accedamus et propius accedamus.