Post photo: s lignea | © Pixabay
Omnes homines aequales sunt coram Deo et debent esse pares ante legem, saltem illud quod dicunt constitutiones mundi.
At nos homines, qui differentias faciunt, etiam ubi nullae sunt patet. Et etiam ubi quaerimus quid commune habeamus, id demum efficiendum quod nos separat, saltem ab hominibus omnino diversis.
Perceptio et iuncta processus impressionum ab exterioribus non videtur nisi ex constanti comparatione aequalis et inaequalis consistere; similis calculatorum codicem binarium.
Talibus igitur comparationibus totam vitam amplectimur et hanc naturam, saltem nostram, assumamus.
Multum est inspicienti determinare quas differentias singuli homines inhaerent, et etiam quae in communi operantur.
Quod cum facimus, homines inopinate homines etiam totas catervas ethnicas, gentes usque ad gentes creamus. Sed etiam barbari, "subhumani" vel praepediti.
Interest pro me prima differentia collective inter scholas meas dies. Haec inter pueros et puellas non distinguit, stupidos vel stupidos, Germanos vel non-Germanicos, sed inter discipulos cum fonte Geha pens et illos cum fonte Pelikan pens. Obiter calamum fontem habui Geha, sed non memini utrum bonum sit an malum.
Postea in Heilbronn dissimiles sumus discipuli, utrum castra aestiva in Gaffenberg vel in AWO-Waldheim consumpsimus, et in fine dierum scholae nostrae, ubi cursum chorum frequentavimus.
Hodie, huiusmodi differentiae magis verisimile fient inter discipulos per "vestes" ostensas vel telephonicas mobiles, quod tam vanum est quam nostrae distinctiones tunc erant.
Postea in vita, magis naturas physicas, consociationes religiosas ostendunt, lingua ver- nacula vel artes linguae Latinae vel culturae praeferendae, quam homines amant laborare cum aliis.
Expressio pro nobis nostrisque ambitus similis erit ac nostrorum ludorum dierum; sed sine his constantibus comparationibus vix propria vita movere possumus nec cum aliis communicare possumus.
Ceterum, omnes nos salvat ab exspectatione distinctionum quae momenti nobis sunt et etiam aliis hominibus.
Ultimo, hoc interest inter esse res ad ambitum ac homines nostros vel tantum Rustici; i.e., magis magisque agitatum vestigium oecologicum et sociale quod in fine dierum nostrorum relinquimus.
Hanc ipsam distinctionem a plerisque omnes devitamus, et propterea maluimus cum supradictis comparationibus, vel potius levitatibus agere pares, quam inter nos primum facere differentiam. et conantur esse res.
Tria genera hominum: sapientiae amatores, honoris amatores, lucri amatores.
Plato, De Republica (ca. 380 a.C.n., Liber IX).
