Post photo: Usura capulus | © Pixabay
Meus vena modus vocat carmen, unum by Andreas Gryphius gaudet 1637 a. Ipse paene totam vitam in bello per triginta annos egit atque etiam ad extremum vitae exitum nonnisi ruinas et maerorem intueri potuit.
Actum est inanis
Ubicunque respicis, solam vanitatem in terra vides.
Hoc aedificat hodie, quod cras destruit;
Ubi nunc stant urbes, prata erunt;
Super quo ludet puer pastoris cum gregibus.
Quae magnifice adhuc florent, mox calcabuntur.
Quae palpitant et vinciuntur, nunc erunt cineres et ossa crastina;
Nihil aeternum, nihil chalcitis, nihil marmor.
Nunc nobis arridet laetitia, mox tonant querelae.
Gloria sublimium operum peritura est sicut somnium.
Velit, velit tempor, facilisis, integer?
O! Quid est hoc quod pretiosum pensamus?
Ut mala vanitas, sicut umbra, pulvis et ventus;
Pratum florem quem non reperies.
Nec unus homo aeterna contemplari vult.
Sed antequam ad carmen "Lacrymae Patriae" ab anno MDCXXXVI repetam, hunc articulum tantum finiam et te solum hoc uno carmine, saltem hodie, relinquam.
« Nihil melius est homini quam pacificatio vanitatis eius, nec ulla laesio laedit quam id quod ei irrogatur ».
Thomas Hobbes, De Cive (1642).
